1929 yılında Burdur’da dünyaya gelen yazar, 1942 yılında, yoksulluğun hakim olduğu köy şartlarında ağır bir sıtma hastalığına yakalandı. Bu hastalığı atlatan Baykurt, 1943 yılında ilkokul eğitimini tamamladı. Köy Enstitüsü kökenli yazarlarımızdan biri olan Baykurt, Isparta Gönen’de o dönemde bulunan Köy Enstitüsü’nden köy öğretmeni unvanıyla mezuniyet belgesini aldı.

Edebiyatla kurduğu ilişki dikkat çeken Baykurt, Enstitü’nün kütüphane başkanı olarak görevlendirildi. 1945’te yazdığı ilk şiir yayımlanan Baykurt’un, köy hayatının zorluk ve inceliklerini kaleme aldığı ilk romanı Yılanların Öcü, 1954’te neşredildi. Fakir Baykurt, uzun yıllar öğretmen olarak memleketin çeşitli yerlerinde çalıştı, bu durumun edebiyatını beslediği ve büyük gözlem gücüyle ülkenin her yerinden çeşitli gündelik durumları kaydettiği görüldü.

Hayatının bir döneminde de yurt dışında yaşayan Baykurt, “toplumcu gerçekçi” olarak tarif edilen edebiyat anlayışının ülkemizdeki önemli temsilcilerinden biri olarak edebiyat tarihimizde müstesna bir yer aldı. Eserlerinde genellikle, sade ve temiz bir dil kullandığı ifade edilen yazar, köy yaşamının yoksulluktan kaynaklanan çetinliklerini ve derin halk bilgeliğini anlattı.